ναρκωτικά – Πρόληψη – Αντιμετώπιση
Αποτελούν τη σύγχρονη μάστιγα των νέων. Το μεγαλύτερο μαζί με το AIDS εφιάλτη των γονιών. Ο λόγος φυσικά για τα ναρκωτικά και τις λοιπές εξαρτησιογόνες ουσίες. Μια μάστιγα που παίρνει ολοένα ανησυχητικές διαστάσεις και έχει εξαπλωθεί ταχύτατα τα τελευταία χρόνια και στην επαρχία.

Τα ερωτήματα πολλά; Ποιες είναι οι αιτίες που σπρώχνουν τους νέους μας στη μέγγενη των ναρκωτικών; Τι κάνει ή τι δεν κάνει η συντεταγμένη πολιτεία στον τομέα της πρόληψης και της απεξάρτησης; Αποτελεί λύση η ποινικοποίηση της χρήσης; Γιατί ενώ σε πολλές περιπτώσεις κυρίως σε χωριά και μικρές πόλεις αποτελεί κοινό μυστικό ποιοι καλλιεργούν και εμπορεύονται τα ναρκωτικά εντούτοις οι διωκτικές αρχές πυκνόσυχνα επιδεικνύουν «περίεργη» στάση; Ποιοι ενθαρρύνουν συμπεριφορές και καθεστώτα «Ζωνιανών»;

Μερικά από τα αίτια που οδηγούν τους νέους μας στην παγίδα των ναρκωτικών είναι η διαρκώς αυξανόμενη φτώχεια, η ανεργία, η ανασφάλεια των νέων, η παντελής έλλειψη υγιών προτύπων, η κρίση του θεσμού της οικογένειας, οι κοινωνικές ανισότητες, η αποξένωση των μεγαλουπόλεων κ.ά.

Ο ταξικός χαρακτήρας των ναρκωτικών γίνεται ακόμα εντονότερος στον τομέα της απεξάρτησης και της επανένταξης των ανθρώπων που έχουν εθιστεί σε αυτά. Και αυτός είναι ένας ακόμα πρόσθετος λόγος που κάθε συντεταγμένη πολιτεία οφείλει να στηρίζει πολιτικές πρόληψης και απεξάρτησης με κάθε κόστος. Δυστυχώς οι πρόσφατες κινητοποιήσεις των ανθρώπων της Πρόσβασης απέδειξαν το αντίθετο. Άνθρωποι που έχουν επιμορφωθεί με λεφτά του ελληνικού λαού για να επιτελούν σημαντικότατο έργο στον αγώνα ενάντια στα ναρκωτικά βρέθηκαν απλήρωτοι επί μήνες, χωρίς ασφάλεια και με ορατό τον κίνδυνο να βρεθούν στο δρόμο.

Η πρόληψη, η ενημέρωση κυρίως μέσω της εκπαίδευσης και των ΜΜΕ, οι πολιτικές απεξάρτησης και επανένταξης, η προσπάθεια στροφής της νεολαίας μας στο μαζικό λαϊκό αθλητισμό, η ανάπτυξη του σχολικού αθλητισμού είναι μερικά μόνο μέτρα που η πολιτεία οφείλει να προωθεί αδιάκοπα και ανεξαρτήτως κόστους. Παράλληλα θα πρέπει να επανεξεταστεί η ποινικοποίηση της χρήσης, αφού στα χρόνια που εφαρμόστηκε δεν επέλυσε κανένα απολύτως πρόβλημα. Η πολιτεία μέσω των διωκτικών αρχών και της δικαιοσύνης οφείλει να στραφεί στο κυνήγι και την παραδειγματική τιμωρία των καλλιεργητών και των εμπόρων και όχι των χρηστών, οι οποίοι χρειάζονται βοήθεια και προγράμματα απεξάρτησης και σε καμιά περίπτωση εγκλεισμό σε φυλακή. Στην κατεύθυνση αυτή οποιαδήποτε φαινόμενα διαφθοράς, ανοχής, διαπλοκής και συγκάλυψης θα πρέπει να τιμωρούνται παραδειγματικά.